Za kapłanów:

Panie Jezu Chryste, góra Oliwna jest miejscem ataku sił ciemności. W ogrodzie oliwnym szatan kusi, aby odrzucić mękę, cierpienie i zbawienie. To moment, w którym chce się odrzucić wszystko, byle już nie cierpieć. To stanie nad przepaścią swojej ludzkiej woli, gdzie ostatkiem sił udręczona dusza woła, jeżeli możesz odsuń ode mnie ten kielich. Spójrz proszę teraz na kapłanów, którzy w tej chwili przechodzą przez swoją górę Oliwną, samotni, opuszczeni, zawstydzeni, zniechęceni, odrzuceni, wyśmiani, pogubieni, poranieni. Przeciskają się przez tłocznie swego lęku, niepokoju, napięć, smutku i trwogi. Przerażeni swoimi wyborami, upadkami, słabościami i swoją niemocą, niezrozumieniem, brakiem wsparcia, bronią się ostatkiem sił przed pokusą nieufności, wobec Ciebie Panie, że to wszystko ma sens. Nawet jednej godziny nie chcieliśmy z nimi czuwać. My dobrze to wiemy Panie Jezu, że sumą tych boleści jest nasza obojętność. Nie mieli skąd wziąć pokarmu, Panie, bo my ich nie pokochaliśmy całym sercem. Przepraszamy Panie Jezu i prosimy za nich, za każde jedno serce, składamy na każdym z nich pocałunek miłości i wdzięczności, za to, że zdecydowali się zostawić wszystko i pójść za Tobą i za nami, za ich odwagę determinację, noce dylematów i zwalczania pokus, za każde „Ojcze Nasz”, wypowiedziane szeptem, za każde ucałowanie ołtarza, by rozpocząć Twoją Najświętszą Ofiarę, za uwolnienie nas z każdego grzechu w Twoje imię, za ich duchowe i fizyczne wołanie do Ciebie Panie, i za ich nieustanne walki odczuwane za nas, w Twoim mistycznym ciele. Za każdy ich krok z różańcem. Dodaj im sił, Panie Jezu. Tchnij na nich, swój Boski pocałunek, który ich rozraduje, jak w dniu zawołania. Panie nasz Stwórco wszystkiego, więc także ich dusz. Tobie wystarczy, by ich całkowicie odnowić, ale może oni już nie mają sił, by Ciebie nawet o to prosić, dlatego przyjmij wołanie z naszych serc. Panie, jeżeli to możliwe, odsuń od nich ten kielich, a jeżeli to jest potrzebne do oczyszczenia świata i zbawienia, to użycz im swojej boskości. Daj im pewność, jako nigdy wcześniej, że są wybrani przez Ciebie, że to nie była pomyłka, że są wyjątkowi i umiłowani i że wszystko im przebaczasz. Panie Jezu, Ty powiedziałeś pewnej duszy, „czy zanim skrytykowałaś mojego kapłana, najpierw się za niego pomodliłaś?” To jest pytanie skierowane do nas, Panie Jezu. Ile razy tak się stało, a raczej tak się nie stało? Ile myśli, słów, gestów, wstrętnych plotek, domysłów, ile osądzania i ani jednej modlitwy, albo tylko kilka i daliśmy sobie prawo. Ty prosisz o miłosierdzie, o przebaczenie, o ciche i pokorne serce. Ty widzisz i milczysz i my milczymy, ale nie w pokorze i cichości serca, ale zawstydzeni dzisiaj, nadzy, w prawdzie o nas samych.

Czytaj więcej: Modlitwa z Nocy walki o błogosławieństwo dla Polski

****************************************************************

Dary Ducha Świętego - ks. Jerzy Szymik

Babcia moja, Matylda, autorka wielu powiedzeń, które zapamiętałem na zawsze (jak ufam), mawiała do mnie i tak: Synek, rzykej dycki do Ducha Świyntego o siedym darów, to nie bydziesz tromba (co się przekłada: „Proś, synku, stale Ducha Świętego o Jego siedem darów, a unikniesz głupoty”). W tej cudownej radzie, żartobliwie sformułowanej (z typowym dla południowego Górnego Śląska poczuciem humoru), kryła się niebywała mądrość. Oto bowiem takie przesłanie zawiera babcina rada - lekiem na głupotę jest nie tyle wiedza i spryt, co jedynie Bóg. Mądrość jest w swej głębi darem z wysoka, darem, który można wyprosić...

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/7darowd_szymik.html

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/K/fafara-dar-madrosci.html

Modlitwa o siedem darów Ducha Świętego:

Duchu Przenajświętszy, racz mi udzielić daru mądrości, abym zawsze umiejętnie rozróżniał dobro od zła i nigdy dóbr tego świata nie przedkładał nad dobro wieczne; daj mi dar rozumu, abym poznał prawdy objawione na ile tylko jest to możliwe dla nieudolności ludzkiej; daj mi dar umiejętności, abym wszystko odnosił do Boga, a gardził marnościami tego świata; daj mi dar rady, abym ostrożnie postępował wśród niebezpieczeństw życia doczesnego i spełniał wolę Bożą; daj mi dar męstwa, abym przezwyciężał pokusy nieprzyjaciela i znosił prześladowania, na które mógłbym być wystawiony; daj mi dar pobożności, abym się rozmiłował w rozmyślaniu, w modlitwie i w tym wszystkim, co się odnosi do służby Bożej; daj mi dar bojaźni Bożej, abym bał się Ciebie obrazić jedynie dla miłości Twojej. Do tych wszystkich darów, o Duchu Święty dodaj mi dar pokuty, abym grzechy swoje opłakiwał, i dar umartwienia, abym zadośćuczynił Boskiej sprawiedliwości. Napełnij Duchu Święty serce moje Boską miłością i łaską wytrwania, abym żył po chrześcijańsku i umarł śmiercią świątobliwą. Amen

Czytaj więcej: Dary Ducha